Odkąd pamiętam marzyłam o założeniu rodziny, chciałam mieć dzieci, wyjść za mąż. Tymczasem życie układało się tak, że największe pragnienie pozostawało niespełnione. Gdy skończyłam 40 lat i szanse na realizację planów były coraz mniejsze, każdego dnia dotykał mnie dotkliwy ból, wręcz rozpacz, że nie mogę dzielić się tym, co mam, że nie mam poza najukochańszą mamą, kogoś bliskiego. Nic mnie nie cieszyło tak naprawdę. Przez tyle lat samotności mimo ogromnej potrzeby bycia w związku wiedziałam, czułam w głębi, co mnie uszczęśliwi, co doda mi sił, mnie i chyba każdemu człowiekowi borykającemu się z niełatwym życiem tu na ziemi. Teraz z perspektywy czasu wiem, że się nie myliłam. Pomogła mi nowenna pompejańska. Odmówiłam w tej intencji dwie. Wyszłam za mąż w wieku 43 lat. Ze względu na wiek posiadanie potomstwa było coraz bardziej trudne. Odmówiłam kolejną pompejankę. I stał się cud. W wieku 44 lat zaszłam w naturalny sposób w ciążę, urodziłam, mając 45. Mamy z mężemy wspaniały dar w postaci zdrowego synka. Przez całą ciążę codziennie odmawiałam różaniec pompejański. Matko – Królowo Różańca – tak bardzo Ci dziękuję.