Depresja potrafi zniszczyć życie. Czasami powoduje, że zawalamy to, na czym do tej pory nam najbardziej zależało. I ja znalazłem się w takiej sytuacji. Zawaliłem wymarzone studia, w które moi rodzice włożyli dużo pieniędzy. Nie napisałem ani jednego zdania pracy magisterskiej. Skreślili mnie z roku. Była tylko jedna szansa – napisanie pracy na jakiś nowy, mniej przytłaczający temat i wznowienie studiów w okresie dwóch lat. Zyskałem dwa dodatkowe lata, ale kompletnie nie wiedziałem jak wykorzystać ten czas. Byłem totalnie rozbity, załamany, pełen zniechęcenia. Nie widziałem rozwiązania tej sytuacji. Tak minął pierwszy z owych dwóch lat. W końcu się zmusiłem i zacząłem coś w tym kierunku robić, jednak problem był ciągle ten sam – nie byłem w stanie napisać ani jednego zdania. Opór i zniechęcenie były ogromne. Wtedy po wielu latach przypomniałem sobie o Bogu. Bardzo liczyłem na Jego pomoc. W tym czasie odkryłem dotychczas mi nieznaną modlitwę – nowennę pompejańską. Postanowiłem ją odmówić w intencji obrony pracy magisterskiej. Nie wiem skąd wziąłem siły na odmawianie tej modlitwy. Zabierała ona sporo mojego czasu i energii. Jednak Boża pomoc i wewnętrzna determinacja pozwoliły mi wytrwać do końca nowenny. Po pewnym czasie wszystko zaczęło się zmieniać. Krok po kroku, zdanie po zdaniu, akapit po akapicie… Praca powstawała pomimo wszystkich dotychczasowych przeszkód, zniechęcenia, depresji, całego tego kryzysu. Ostatecznie praca liczyła prawie dwa razy więcej stron niż było to wymagane! Historia ta skończyła się obroną i oceną bardzo dobrą na dyplomie. Dzięki Maryi ukończyłem wymarzone studia. Ten dyplom naprawdę wiele dla mnie znaczył. Jego brak byłby całkowitym zawodem dla rodziców, moją osobistą klęską, końcem marzeń o wymarzonym zawodzie, moim końcem w dziedzinie, która od wielu lat była moją pasją. Jestem niezwykle wdzięczny za Bożą interwencję. Dziękuję Panu Bogu za to, że był ze mną, a Maryi za niezwykłe orędownictwo.