9 stycznia skończyłam odmawiać już kolejną w życiu Nowennę Pompejańską – tym razem w intencji znalezienia miłości swojego życia, tej szczęśliwej i jedynej w swoim rodzaju. Intencja wynikała z poczucia dużej samotności oraz niemożności ułożenia sobie życia uczuciowego. Dodam, że mam 21 lat i chociaż przypuszczam, że większość osób zareaguje „jesteś jeszcze młodą osobą, masz czas”, tak ja sama pokładałam w modlitwie duże nadzieje, ponieważ czuje, że sama nie potrafię tego wszystkiego poukładać. W trakcie odmawiania tej nowenny zostałam obdarzona m.in dużymi sukcesami na uczelni. Problemem był brak spokoju, psychicznie czułam się dość źle, jakby samotność doskwierała mi jeszcze bardziej niż zwykle, co wydawało mi się dość niepokojące – podczas odmawiania poprzednich nowenn odczuwałam ogromny spokój wewnętrzny. Ostatni tydzień z nowenną był chyba najtrudniejszy – wiele pokus którym niestety uległam. Co do samej intencji myślę, że nie została jeszcze spełniona, chociaż mogę pochwalić się faktem, że kilka dni temu udało mi się poznać mężczyznę, który mnie bardzo zauroczył. Dopiero dzisiaj zdałam sobie sprawę jaka była moja intencja i że przede wszystkim nie złożyłam świadectwa, którym obiecałam się podzielić. Staram się na nic nie nastawiać, powierzyć to wszystko Bogu oraz mieć nadzieję, że kiedyś to moje życie się ułoży i będę szczęśliwa. Samą Nowennę polecam absolutnie każdemu. Dziękuję za otrzymane łaski. Szczęść Boże.