Jest to moje pierwsze świadectwo odnośnie Nowenny Pompejańskiej i mam nadzieję że nie ostatnie. O modlitwie tej dowiedziałem się od koleżanki z pracy która będąc w ciąży uzyskała diagnozę o ciężkiej wadzie płodu dającej podstawy do przerwania ciąży. Koleżanka zamiast tego zdecydowała się zawierzyć sprawę Matce Bożej i odmówiła Nowennę Pompejańską wskutek czego dziecko urodziło się zdrowe i teraz jako kilkulatek rozwija się cały czas prawidłowo.
Ja osobiście zacząłem odmawiać Nowennę Pompejańską w intencji ułożenia się moich spraw sercowych, szczęścia mojej ukochanej kobiety i jej pozostania na dobrym etacie w pracy do której została delegowana. Muszę przyznać że po pierwszej intencji nie udało mi się jeszcze odbudować związku z nią ale cały czas wierzę w to że wszystko jeszcze przed nami, moja ukochana została natomiast na wyżej wymienionym etacie o którym marzyła, co do którego było ryzyko ze na nim w ogóle nie pozostanie na stałe albo że po raz kolejny będzie tylko delegowana z ryzykiem powrotu do swojego stałego miejsca pracy. Jak widać Matka Boża wysłuchała moich modlitw.
A to że mojej kobiety jeszcze nie odzyskałem… Wierzę że to nastąpi i że taki był plan Boga bo kto wie czy nie poprzestałbym wtedy na tylko na tej jednej nowennie. Drugą Nowennę Pompejańską zacząłem już następnego dnia po zakończeniu pierwszej, stało się to w czasie mojej osobistej wizyty w Bazylice w Pompejach i ta Nowenna nadal trwa. Odmawiam ją tym razem w intencji zbawienia dusz jej nieżyjących rodziców i wierzę że tak się stanie, u siebie zauważyłem natomiast uzyskanie innych łask – które mam nadzieję spowodują że będę dla mojej ukochanej lepszym człowiekiem, mężem i ojcem.
Mianowicie stałem się spokojniejszy, ciężej jest mnie wyprowadzić z równowagi, mam o wiele lepszy kontakt ze swoją rodziną, współpracownikami i przyjaciółmi. Miałem wcześniej problem z uzależnieniem od pornografii, minęło ono jednak w trakcie odmawiania drugiej Nowenny Pompejańskiej. Stałem się na powrót, jak to było dawno temu człowiekiem ufającym Bogu i praktykującym, zacząłem na nowo uczęszczać do kościoła i ciężko mi teraz sobie wyobrazić dzień bez modlitwy różańcowej.
Wcześniej ciężko było mi odmówić jeden dziesiątek Różańca i nie wyobrażałem sobie że miałbym dać radę odmówić cały Różaniec. W tej chwili nie mam z tym problemu bo rozkładam to na cały dzień chociaż oczywiście są momenty silnej dekoncentracji w trakcie i pokus że ,,po co mi to”. Wierzę jednak że wytrwam z codziennym Różańcem aż do końca moich dni. Każdemu polecam odmawianie różańca, najlepiej całej Nowenny Pompejańskiej a przynajmniej jej części. Jestem dobrym przykładem jak z zatwardziałego grzesznika można stać się na nowo lepszym człowiekiem.
Piękne świadectwo!