W ubiegłym roku odmowilem w sumie cztery nowenny. Z pierwszych dwóch złożyłem świadectwo zaraz po ich zakończeniu. Chciałbym się podzielić przemyśleniami po dwóch kolejnych. Po odmowieniu dwóch nowenn w intencji o miłość pozostała we mnie nadal chęć do modlitwy. Pomimo że intencje nie zostały wysłuchane (a może wysluchane we właściwy sobie sposób?) nadal chciałem się modlić, ale w moim sercu zrodził się pomysł aby nie modlić się we własnej intencji a modlitwę ofiarować za kogoś. Postanowiłem pomodlić się za mojego tatę, który od dłuższego czasu ma poważne kłopoty z sercem. Chciałem po prostu zdrowia dla niego, widząc jak męczy się w tej chorobie. Taka dziecinna prosta prośba. Niestety jego stan do dzisiaj nic się nie poprawił. Zycie z ta choroba jest naprawdę ciężkie. Trudno cokolwiek zaplanować bo nigdy nie wiadomo w jakim będzie stanie za kilka godzin. Taki napadowy charakter całkowicie dezorganizuje życie. Chyba nie modliłem się zbyt dobrze, skoro nic to nie dało… Może Pan Bóg ma zupełnie inny plan, może przez chorobę tez chce nam coś powiedzieć. Skoro nie potrafię się modlić we własnej intencji ani w intencji bliskich podjąłem jeszcze jedną nowennę od 1 listopada. Tym razem bez jakichś większych nadziei za intencję obrałem sobie trzy słowa ze znanej nam wszystkim modlitwy „bądź wola Twoja”. Nie pozostawilem sobie w tej intencji nic dla siebie. Skończyłem nowennę w Wigilię. Zycie do tej pory wygląda tak samo. Drobne radości przeplatane smutkami. Ostatnio coraz częściej zastanawiam się nad tym co Bóg mówi przez wydarzenia w moim życiu i im bardziej się zastanawiam tym bardziej nic z tego nie rozumiem. Czasem naprawdę brakuje mi siły do życia. Tak bardzo chciałbym żyć dla kogoś, założyć swoja rodzinę ale nie udaje mi się to, i powoli tracę nadzieję, że kiedykolwiek się uda. Pozdrawiam wszystkich czytających. Z Panem Bogiem!