Dosyć długo zajęło mi zanim napisałam to świadectwo. Jednak obiecałam je Matce Bożej Różańcowej z Pompejów. Odmówiłam trzy nowenny pompejańskie w intencji mego synka, który cierpi z powodu autyzmu. Modlitwa nie sprawiała mi trudności, była radosnym, codziennym spotkaniem z Matką Bożą i kontemplacją jej życia i Syna Bożego. Mimo całego bólu, trudu codziennych wyzwań z synkiem, muszę z perspektywy czasu zaswiadczyć o błogosławionym cierpieniu jakie spadło na naszego syna, na naszą rodzinę. Dzięki prowadzeniu przez Maryję miałam okazję spotkać Jezusa, żyję codzienną Eucharystią, należę do wspólnoty, wciąż wierzę, że przez troskliwe ręce Matki Bożej Uzdrowienie Chorych upragnione uwolnienie mego synka z autyzmu nastąpi. Te cztery lata nie dały progresu u mojego synka, wciąż czekam na „Mamo kocham Cię”, lecz wierzę, że dobry Bóg przywróci mego synka do życia w społeczeństwie, że będzie kimś wyjątkowym. Tyle modlitw płynie do nieba w jego intencji. Doświadczam tyle dobra, serdeczności i wsparcia modlitewnego na co dzień, dzięki czemu udaje mi się ufać i wierzyć, wbrew wszystkiemu, wbrew wrogiemu stosunkowi mego męża do Kościoła, wbrew jego upadkowi w nałogi, gdyż nie poradził sobie z chorobą Syna, ma żal i gniew w stosunku do Boga. Modlę się o jego nawrócenie i uwolnienie, o to by pozostała dwójka naszych dzieci była silna i mogła cieszyć się całkowicie zdrowym i sprawnym bratem, a nade wszystko o łaskę zbawienia dla nich. Matko Najświętsza chroń moje dzieci, mego męża i wstawiaj się za nami. Jezu ufam Tobie powierzam Ci wszystkich, których kocham. Jezu Ty się tym zajmij.