O Nowennie Pompejańskiej dowiedziałam się przypadkiem od koleżanki z pracy. Długo nie miałam odwagi się za nią zabrać bo czytałam, że w trakcie może ” być gorzej”, a ja strasznie się tego bałam. W grudniu 2017 nagle spadła na mnie nerwica. Teraz wiem, że moje problemy ciągnęły się od dzieciństwa, ale konkretny atak zwalił mnie z nóg. Byłam przerażona, przekonana o tym, że to z pewnością poważna choroba ciała. Lęki zawładnęły moim życiem, a objawy somatyczne napędzały spiralę. Psychiatra zalecił leki, ale nie zdecydowałam się ich brać. podjęłam się psychoterapii, a nieco później rozpoczęłam Nowennę. Spłynął na mnie niesamowity spokój. Skoki ciśnienia ustąpiły, dodatkowe skurcze serca zmniejszyły swoją częstotliwość, holter ekg wyszedł dobrze tak jak i inne badania. Ja zaczęłam funkcjonować – mimo trudności lokalowych zaczęłam dawać radę z prowadzeniem domu, wychodzeniem z dzieckiem na spacery… schudłam, zaczęłam bardziej o siebie dbać. I choć jeszcze wiele do zrobienia w „mojej głowie” i wiele problemów w rodzinie to wierzę w to, że Matka Boża wysłucha moje prośby. Właśnie rozpoczęłam kolejną Nowennę i z pełnhm przekonaniem muszę przyznać, że pomoc jest olbrzymia. Miałam momenty, w których myślałam, że zwariuję. Matka Boża jednak sprawiała, że z każdym dniem było coraz lepiej. Nawet moja psycholog była zdziwiona, że terapia tak szybko postępuje. Owszem, marzę o tym, żeby pozbyć się nerwicy w 100% ale wiem też, że gdyby nie ona to na wiele spraw nie umiałabym spojrzeć z innej perspektywy. Zdrowie i rodzina to z tych ziemskich rzeczy najważniejsze sprawy.