Pierwszą Nowennę Pompejańską odmowiłam w intencji zdrowia. Miałam zdiagnozowana chorobe afektywna dwubiegunowa i często nawracajace depresje. Po pewnym czasie przysnil mi się Jan Paweł II i powiedzial: Basiu, Pan Jezus Cię uzdrowi. To dało mi nadzieję. Czytałam często świadectwa na temat działania Nowenny Pompejanskiej. Myślę, ze Maryja zaprowadziła mnie do Jezusa. Zaczęłam budować relację z Nim. Oglądałam programy, sluchalam pieśni uwielbieniowych, nauczan, zaczelam czytac Biblię, modlilam sie, chodzilam na msze z modlitwa o uzdrowienie, wstapiłam do wspolnoty. Zrozumialam, ze uzdrowienie nie jest najwazniejsze. Jednak podczas modlitwy wstawienniczej poczułam, ze zostałam uzdrowiona. Jezus uzdrawial mnie stopniowo, powoli depresja odchodziła, czasami objawy wracały, ale ja wierzyłam, ze będę zdrowa. Już od długiego czasu depresja nie wraca. Moje życie nie jest wolne od trudności, ale jest szczesliwsze. Dwie kolejne Nowenny odmowiłam z prośbą o uzdrowienie dwóch moich przyjaciół. Nie zostali jeszcze uzdrowieni, ale dostrzegam, jak Jezus powolutku wkracza w ich życie. Jeśli ich choroby odejdą, napisze swiadectwo. Czwarta Nowennę odmowiłam w intencji znalezienia dobrego mieszkania do wynajęcia. Musiałam nagle się wyprowadzić. Czułam, ze nie znajdę mieszkania przeglądając ogłoszenia w Internecie. Informowalam więc znajomych. Oczywiście przeglądałam też ogłoszenia, ale były bardzo drogie i szybko ktoś inny wynajmowal. Było ciężko. Dzięki mojej przyjaciółce udało mi się wynająć tanio duże mieszkanie. Nazwa ulicy zawiera słowa „sława Bogu”. Mieszkam już rok. Milym akcentem bylo, ze gdy weszłam pierwszy raz do mieszkania, na parapet przyleciał na chwilę bialy gołąbek. Myślę, ze Maryja zaprowadziła mnie do Jezusa i pokazała, ze można stworzyć relację z Bogiem i mieć piękne, niezwykle życie. Zrozumiałam, ze jesteśmy zbawieni dzięki łasce przez wiarę.