Kilka miesięcy temu nieoczekiwanie spadła na nas wiadomość o chorobie mojego szwagra, a wraz z nią rozpacz, strach i tak ogromny niepokój, wręcz nie do opisania. Diagnoza była straszna – podejrzenie nowotworu trzustki, bardzo złe wyniki badań i małe szanse na pozytywne wieści. Bardzo kocham moją siostrę, a jej ból i strach o zdrowie ukochanego męża i dalsze losy ich rodziny były dla mnie nie do zniesienia. Tak bardzo chciałam pomóc im, wesprzeć, ukoić ich smutek i lęk. Postanowiłam wraz z moim mężem, moją mamą i z babcią odmawiać nowennę w intencji zdrowia szwagra. Odmawialiśmy ją już wielokrotnie w innych intencjach, więc wiedzieliśmy, że w NIEJ nasz jedyny ratunek. Rozpoczęliśmy 13 sierpnia, w dzień Matki Bożej Fatimskiej. Namówiłam również moją siostrę, aby rozpoczęła odmawianie nowenny. To było jej pierwsze spotkanie z Matką Bożą Pompejańską w nowennie. Wcześniej podchodziła do tej modlitwy bardzo sceptycznie i nie sądziłam, że kiedykolwiek zacznie jej odmawianie. Jednak z wielką nadzieją dołączyła do najbliższych i w ten sposób pięć osób modliło się o zdrowie dla mojego szwagra Nowenną Pompejańską. Mijały dni i tygodnie. Już pierwsza wizyta u specjalistów nie potwierdziła straszliwej diagnozy, a leczenie farmakologiczne i dieta spowodowały, że podczas kolejnej wizyty lekarz nie mógł uwierzyć, że tak szybko wszystko wraca do normy. Trzustka zaczęła pracować prawidłowo, więc podjęto decyzję o odstawieniu leków. W dzień urodzin szwagra zakończyliśmy część błagalną nowenny, wiedząc już, że wszystko jest na najlepszej drodze. To najlepszy prezent, jaki mógł sobie wymarzyć i jaki mogliśmy mu ofiarować. Naszą modlitwę. Siostra wyznała mi po jej odmówieniu, że jest przekonana o tym, że tylko zwrócenie się do Maryi pomogło jej przetrwać te trudne chwile. Ona też teraz wie, jak ogromną MOC niesie ze sobą odmawianie Nowenny Pompejańskiej.