Usłyszałam o nowennie pompejańskiej od mojej siostry, która poleciła mi ją odmawiać, w momencie kiedy przechodziłam ciężkie chwile po zerwaniu z chłopakiem. Wtedy jednak uznałam, że 3 różańce dziennie to stanowczo za dużo i zwyczajnie nie podołam. Do odmawiania nowenny skłoniła mnie dopiero niepewna sytuacja w pracy, ponieważ z dnia na dzień dowiedziałam się, że mam etat tylko do końca roku kalendarzowego, po upływie którego zaproponowano mi zmianę umowy na umowę o dzieło. Zaczęłam więc szukać pracy ale albo nikt nie oddzwaniał albo nie przechodziłam rozmów kwalifikacyjnych. Sięgnęłam wówczas po różaniec. Odmawianie nowenny było bardzo ciężkie, działo się wiele złych rzeczy. Moja siostra ze szwagrem praktycznie na 2 tyg stali się bezdomni i musieli wprowadzić się do mnie. Mama trafiła na SOR, a ja byłam u kresu sił. Wytrwałam jednak w swojej modlitwie. Pracę otrzymałam w 3 tyg po zakończeniu nowenny na umowę o pracę i z zarobkami, które przerastały moje wszelkie oczekiwania. Dodam, że nie jest to praca w moim zawodzie i nigdy nie przypuszczałam, że będę się zajmować tą dziedziną. Początki są trudne ale nowe obowiązki dają mi dużo satysfakcji. Z kolei moja siostra ze szwagrem znaleźli o wiele lepsze mieszkanie od dotychczasowego i ustały ich kłótnie na tym tle, a mama dzięki szybkiej diagnozie może być leczona i rehabilitowana. Największa zmiana jednak zaszła we mnie samej, teraz wiem że Bóg nie opuści nas nigdy i realnie działa w naszym życiu. Ufam w jego miłość i pomoc. Drugą nowennę odmówiłam za uzdrowienie mojego chłopaka. Nic mu o niej nie mówiłam, ponieważ jest niewierzący. W trakcie jej odmawiania odzyskał czucie w palcu, które stracił już wiele lat temu po wypadku, a wyniki wykonanych przez niego w tym czasie badań są jak na razie bardzo dobre.