O nowennie pompejańskiej dowiedziałam się kiedyś od mamy. Dostałam instrukcję jej odmawiania, ale nie miałam wówczas takiej potrzeby. Niecały rok po ślubie zdecydowaliśmy, że będziemy się starać o dziecko. Zanim rozpoczęliśmy starania, ja zaczęłam odmawiać nowennę pompejańską. Sama nie wiem dlaczego.
Wiem, że moi rodzice starali się o mnie rok, a o moją siostrę 4 lata i bardzo bałam się, że nasze starania też potrwają, chyba dlatego zdecydowałam się na nowennę. W ciążę zaszłam już w 1 cyklu starań. Z racji mojej niecierpliwości dowiedziałam się o niej bardzo szybko, ale dzień, w którym powinnam była zrobić test przypadał na dzień zakończenia nowenny pompejańskiej. Drugą nowennę odmawiałam o dobry poród. Do szpitala trafiłam przed terminem, ostatnie zdrowaśki odmawiałam na porodówce i tak moja wymodlona córka, cała i zdrowa przyszła na świat w dniu zakończenia nowenny.
Chyba dzięki temu, że moje modlitwy zostały wysłuchane w trybie natychmiastowym potraktowałam tą nowennę jak magiczne zaklęcie… 2 lata temu zdecydowaliśmy z mężem, że chcemy mieć drugie dziecko. Kiedy nie udało się w 1 miesiącu, odrazu wiedziałam, że coś jest nie tak. Postanowiłam więc odmówić nowennę pompejańską sądząc, że „zadziała” tak, jak za pierwszym razem. Niestety. Potem kolejna i kolejna. I nic. Wiadomości coraz to gorsze. Miałam w tym czasie wiele momentów zwiątpienia, że ta modlitwa ma sens. Wiem, że moja mama też ją odmawiała w naszej intencji, więc zaczęłam sądzić, że Wola Boża jest inna i żadna modlitwa tu nie pomoże. W lipcu moi rodzice, moja siostra i ja wraz z mężem zaczeliśmy odmawiać kolejną nowennę pompejańską.
Dało mi to taki spokój, że nawet kiedy przychodziły informacje o słabych wynikach, kompletnie się tym nie przejmowałam. W końcu mój Bóg jest większy i może wszystko, a 5 pompejanek odmawia się własnie w mojej intencji. Dziś jesteśmy z mężem na ostatnim dniu części błagalnej. Reszta już mówi dziękczynną. Kilka dni temu pojawiły się u mnie ogromne wątpliwości i strach, co będzie, jak znowu nic się nie zadzieje? Do tego przeczytałam wiele świadectw, które mówią- „odmówiłam nowennę pompejańską i stał się cud”. Zamiast podnieśc mnie to na duchu, spowodowało, że jeszcze bardziej zaczęłam wątpić w sens naszych modlitw. Wiem, że to szatan mąci. Wiem, że to on chce, żebym znowu czuła lęk i wierzyła, że Bóg nigdy nie da mi tego wymarzonego dziecka.
Nie wiem, jak przeżyję kolejny nieudany cykl, odmawiając część dziękczynną… Ale wiem, że Maryja daje mi siłę to wszystko przetrwać, że nowenna bardzo zbliżyła mnie do Boga, do Maryi i wiem, że ten trudny czas też jest po coś. Oprócz tego, że bardzo się zmieniłam, że mój mąż, który, kiedy go poznałam nawet nie chodził do kościoła, dziś odmawia ze mną nowennę pompejańską, że moja siostra, która pracuje na 2 etaty znalazła czas na 3 różańce dziennie, bo widzi jak cierpię, coś jeszcze musi się stać. Nie wiem co, ale wierzę, że Bóg ma dobry plan, a ja kiedyś wrócę tu z kolejnym świdectwem.
Bóg ma swój plan na nas, czy nam się to podoba czy nie, albo mu ufamy i wierzymy, albo nie.Trzeba uderzyć się w pierś i nabrać pokory.To nie koncert życzeń.Bog na nas patrzy i myśli sobie, no to wierzysz czy nie? Musi Pani , wyluzować, co ma być to będzie.Boze Ty się tym zajmij, powierzam Ci wszystko.Powodzenia P.s też chciałam mieć drugie dziecko, dziś mam jedno, poszło właśnie do przedszkola w wieku 5,5 roku, Mąż zmarł i muszę to przyjąć i się z tym pogodzić a pierwsze dziecko i Mąż wymodleni przez Nowennę Pompejanska i zadziało się wszystko szybko a… Czytaj więcej »
Zgadzam się, że trzeba podchodzić do modlitw z pokorą, ale modlitwa jest nazwana jako „nie do odparcia”. A tak naprawdę jeśli nie zgadza się z wolą bożą, niestety nie pomoże.