Nowennę pompejańska próbowałam odmówić raz, ale w innej intencji nie wytrzymałam w niej. Jednak jak posypało mi się zdrowie i nie wiedziałam jak poukłada mi się w życiu i jak później ono będzie wyglądac. Wzięłam do ręki różaniec, przeczytałam zasady odmawiania nowenny pompejańskiej i zaczęłam odmawiać.

Dwa razy odmówiłam w intencji stabilnego kręgosłupa. Z czasem tak weszło mi w nawyk i stało się odmawianie nowenny pompejańskiej nawykiem naturalnym, że czuje się momentami nieswojo jak nie mam różańca w rękach. Różnie były też momenty odmawiania. Po skończeniu nowenny pompejańskiej zawsze czułam spokój wewnętrzny.

Cieszę się,że chodzę i poruszam się. Cieszę z każdego kroku jaki mogę wykonać. Uczę się teraz od nowa życia tylko już chodzę z każdym krokiem z panem Jezusem i Matką Bożą. Nie wyobrażam sobie nie odmawiać teraz nowenny pompejańskiej, nie dla samego odmawiania, ale zgodnie z częścią dziękczynna ” ile mi sił starczy …”