Nowennę Pompejańską odmówiłam już cztery razy. Za każdym razem została wysłuchana. Na informacje o tej modlitwie trafiłam, gdy mój synek ciężko zachorował. Poczułam że to znak. Choroba synka była bardzo rzadka, słabo znana, nie było na nią skutecznego lekarstwa.

Choć choroba z wiekiem powoli ustępuje, to jednak bywają nawroty. Moja pierwsza modlitwa była o uzdrowienie synka z tej przerażającej choroby. Jeszcze w trakcie jej odmawiania jego stan zaczął się poprawiać, a po kilku miesiącach widać było, że zmiany bardzo szybko się cofnęły. Od tamtej pory minęły ponad dwa lata. Lekarze u synka nie widzą już żadnych chorobowych zmian. Wierzę, że to szybkie uzdrowienie wymodliła dla niego Matka Boża.

W kolejnej Nowennie Pompejańskiej prosiłam o uzdrowienie dla siebie i również Matka Boża wysłuchała mnie. Czuję się dużo lepiej, mój stan się bardzo poprawił bez operacji. Dwie kolejne Nowenny Pompejańskie znów związane były z moim synkiem. Prosiłam o dar uzdrowienia go z autyzmu dziecięcego. Był to dla nas wielki cios, bo to kolejna nieuleczalna choroba, która dotknęła moje dziecko. Był we mnie wielki żal i rozgoryczenie, dlaczego musi zmagać się z kolejną ciężką chorobą. Mimo poczucia rozgoryczenia, poczułam potrzebę modlitwy.

W krótkim odstępie czasu odmówiłam dwie Nowenny Pompejańskie. Już na początku pierwszej z nich u synka zauważyliśmy szybko postępującą poprawę w mowie, komunikacji, otwieraniu się na świat. Kolejne tygodnie, a nawet dni przyniosły szybkie postępy. Dziś, około 8 miesięcy od rozpoczęcia pierwszej Nowenny Pompejańskiej syn jest zupełnie innym dzieckiem. Dużo mówi, jest ciekawy świata, ludzi. Zauważają to nawet terapeuci. Przed nami jeszcze wiele pracy, ale jego rozwój niesamowicie przyspieszył. Wierzę, że to za sprawą wstawiennictwa ukochanej Matki Bożej.

W trakcie odmawiania Nowenn Pompejańskich nachodziło mnie zniechęcenie, rozczarowanie, myśli o ich porzuceniu, o braku skuteczności, a nawet jeszcze gorsze. Prosiłam wtedy Matkę Bożą o pomoc w wytrwaniu i wiem, że tylko dzięki niej udało mi się odmówić je wszystkie do końca. Po drodze zdarzało się wiele większych i mniejszych cudów, które pomagały mi wytrwać.
Wierzę, że opieka Matki Bożej nad moim synem i nade mną nie zakończyła się z chwilą ukończenia Nowenny, ale będzie trwać już zawsze. Ufam, że będzie wciąż za nas się modlić i pomagać nam. Będzie dbać o nasze zdrowie, jak najtroskliwsza matka opiekująca się swoimi dziećmi. Wierzę, że stan mojego synka nieustająco będzie się poprawiał i wyrośnie on na samodzielnego, mądrego i szczęśliwego człowieka, a autyzm będzie dla nas kiedyś tylko mglistym, niemiłym wspomnieniem. Dziękuję Ci Matko Boża. Królowo Różańca Świętego módl się za nami. Amen.