Obiecałam sobie, ze jeśli wytrwam w swojej pierwszej nowennie pompejanskiej to złoże świadectwo. Natknęłam się na nią w internecie dość przypadkowo. Po przeczytaniu wielu świadectw postanowiłam spróbować, ponieważ zerwalam z chłopakiem z którym byłam 2.5 roku a po 4 miesiącach zaczęłam żałować i chciałam do niego wrócić, jednak on już tego nie chciał. Postanowiłam ratować się modlitwą. Kilka dni temu zakończyłam swoją nowennę. Był to błogosławiony czas mimo, ze nie potrafiłam zrozumieć wielu łask, które zsyłała na mnie Mateńka. Zostałam wyrwana z depresji, w która z dnia na dzień coraz bardziej popadałam, zostałam uratowana od wypadku samochodowego, zrozumiałam jak wiele błędów popełniłam będąc w związku i jak bardzo odsunęłam się od Boga. Zrozumiałam jak bardzo kocham swojego byłego czego wcześniej nie dostrzegałam i niedoceniałam, ale wróciłam do Jezusa, do Miłości która daje prawdziwą miłość. Dziś ufam, ze wszystko co się wydarzyło miało głęboki sens. Wierze, ze wróciłam na właściwą ścieżkę, a Maryja prowadzi mnie i ochrania. Nie wróciliśmy do siebie, ale czuje ogromny pokój w sercu, że wszystko się poukłada tylko potrzeba wiary i pokory. Pomimo trudnych doświadczeń trzeba z ufnością iść do przodu trzymając się płaszcza naszej wspaniałej Matki, która najlepiej wie czego nam potrzeba. Nie tracę wiary, ze życie jeszcze mnie zaskoczy, bo ogromny jest strumień łask który spływa na nas każdego dnia, kiedy pełnimy wole Bożą. Miejmy nadzieje i nie ustawajmy w modlitwie, bo ona daje nam siłe i miłość, którą tak trudno dzielić się w obecnych czasach. Wszystko zostaje nam dane w odpowiednim dla nas czasie. Amen