To moje pierwsze świadectwo. Zaczęło się gdy byłam na skraju wyczerpania psychicznego i fizycznego, a na dodatek miałam do czynienia z okultyzmem. I jak to mówią wszyscy od Ciebie odejdą, zostawią Cię, ale Bóg z Tobą będzie. I tak stało się.. Zachorowałam na nerwicę i depresję. Jeszcze wtedy nie miałam pojęcia, ale modliłam się nowenną pompejańską. I kiedy upłynęły dni nowenny, nic nie zmieniło się w związku z chorobą. Jednak już wtedy zdałam sobie sprawę że choruję. Pierwsza wizyta, kolejna, później terapia. Z czasem byłam coraz bliżej Jezusa, ale nie czułam się bezpieczna, nie czułam wsparcia, nie umiałam zaufać. Dopiero po 9 miesiącach od nowenny na nowo zaczęłam modlić się do Boga Ojca ,zaufalam mu bezgranicznie, a każdego dnia coraz mniej bałam się. Najgorzej było gdy szłam do kościoła, wtedy jeszcze bałam się ale kiedy zaczęłam ufać Bogu Ojcu i wiedzieć że przywołam tylko „Ojcze!” czułam już wtedy spokój, bliskość. I pomimo że do Boga Ojca modle się tylko 2tygodnie nagle całe ataki przerażenia ustały, choroby depresji i nerwicy ustały. A najważniejsze że wreszcie mam na kim polegać, że zawsze mogę zwrócić się do duchowego Ojca, a on mi wskaże drogę którą powinnam wybrać. To moje świadectwo że Maryja tak naprawdę mnie nie opuściła, najpierw pomogła zbliżyć się do Jezusa, pomogła odkryć że to tylko choroba, później pomogła mojemu dziadkowi w chorobie, a kolejno od Jezusa tylko do Boga Ojca. I jakże, cieszy mnie ten fakt, uczucie bliskości z Bogiem Ojcem którego nie miałam fizycznie, a chociaż mogę odczuć duchowo. I tak uwolniłam się po 4latach od okultyzmu, chorób, braku wybaczenia do odkrycia wolności myśli, wolnej woli, sumienia, a także uczuć. Zapewne jeszcze wiele przede mną, ale nawet przy gorączce, złym samopoczuciu szukam Boga Ojca cały czas w swoim życiu i przypominam mu, że pamiętam o nim ,a on pamięta o mnie.