Moze nie powinnam pisać świadectwa w takim stanie psychicznym, w jakim jestem obecnie, ale potraktuje to jak formę terapii. odmówiłam dwie Nowenny w sprawie znalezienia miłości i znalezienia męża odpowiedniego dla mnie. przy pierwszej Nowennie działy się rzeczy nie z tej ziemi – łącznie z tym, że różaniec sam pękł, to mi dawalo nadzieje, że Nowenna ma ogromną moc. jakis czas po jej zakończeniu poznalam chlopaka, myslalam ze to ten jedyny. Okazał się niesamowicie toksyczny i trochę zniszczył mnie psychicznie. kiedy już się z niego wylaczylam zaczelam odmawiać druga Nowennę. ta przechodziła spokojniej i nie działy się dziwne rzeczy, jedyne co to miałam kryzysy wiary. miesiac po zakończeniu Nowenny, w rocznicę ślubu moich rodzicow poznalam chlopaka. nasza znajomosc szybko sie rozwinęła, czulam ze sie wyjątkowo rozumiemy i ze to może być to. jednak był bardzo wybuchowy, miał swoje lekkie paranoje i ostatecznie potraktował mnie w okropny sposób, ja tez może dołożylam swoją cegiełkę do tego rozpadu, ale on wyrządził mi dużo więcej przykrości i zranien. moi znajomi stwierdzili poznając go ze zasługuje na kogoś lepszego.. rozstaliśmy się w moje urodziny, w bardzo przykry i bolesny sposób. czuje teraz ogromna rozczarowanie i ból, że żadna z moich Nowenn nie pomogła. zaczynam chyba wpadać w depresję i tracić wiarę. Nie chce nikogo zniechęcać do odmawiania modlitwy, mam jeszcze resztki nadziei, że ta droga do wysłuchania moich modlitw dalej trwa, że to jeszcze nie koniec