Na wstępie chcę podziękować Matce Bożej za jej opiekę w czasie ciąży i porodu. Gdy w ubiegłym roku zaszłam w ciąże miałam 36 lat. Bardzo się z mężem cieszyliśmy. Nasza radość nie trwała długo gdyż pojawiły się krwawienia,duże prawdopodobieństwo poronienia, pobyt w szpitalu. Okazało się,że muszę leżeć, prowadzić bardzo oszczędny tryb życia. Byłam zmuszona zrezygnować z pracy i pójść na zwolnienie. Perspektywa samotnych dni bardzo mnie przerażała. Postanowiłam odmawiać nowennę w intencji mojej ciąży. Miedzy czasie koleżanka namawiała mnie na konsultację lekarska. Okazało się,że ciąża jest zagrożona ale jeśli będę się oszczędzać,przyjmować leki to sytuacją z czasem się poprawi. Pod koniec drugiego trymestru wszystko było dobrze z dzieckiem i ze mną ale pojawił się strach związany z porodem. Otoczenie namawiało mnie na cesarskie cięcie. Chodziłam do szkoły rodzenia i położna namawiała na naturalny poród. Miałam dylemat. Bałam się o swój wzrok (mam spora wadę wzroku). Poszłam do okulisty na konsultację i okazało się,ze mogę rodzic naturalnie. Zaczęłam rozmawiać z okulistą o swoich obawach związanych ze wzrokiem i porodem a on mi tak odpowiedział Powiem coś Pani „Jeśli ktoś tam na górze nad wami czuwa to będzie wszystko dobrze…Matka Boża ma w opiece kobietę rodzącą jeśli się ją o to poprosi”.Bardzo mnie zdziwiła wypowiedz okulisty. Postanowiłam odmówić nowennę w intencji szczęśliwego rozwiązania mojej ciąży. Zrobiłam kilka „mijaków” w odmawianiu różańca:(. Było coraz bliżej dnia porodu i ogarniał mnie paniczny strach jak to będzie..Na początku października poszłam na spacer, była bardzo ładna pogoda, przechodziła koło kwiaciarni i postanowiłam kupić Matce Bożej kwiaty i powiedzieć o swoich obawach. Prosiłam o przyjazny personel medyczny i jeśli to możliwe szybkie rozwiązanie ciąży. W moim sercu zagościł spokój i przekonanie,że będzie wszystko dobrze. Poród zaczął się w domu odejściem wód płodowych. W środku nocy pojechałam z mężem do szpitala. Przyjęli mnie do szpitala, nic się nie działo,prawie nic nie bolało. O 10 rano podano mi oksytocyne. Pojawiły się komplikację przy porodzie(spadek tętna płodu) i w ciągu 10 minut wykonano cesarskie cięcie. Po godzinie 13 przyszedł na świat nasz syn, cały i zdrowy:). Dodam jeszcze,że oddział porodowy był zamknięty ale jakaś dobra duszyczka wpuściła mojego męża na porodówkę i mógł być ze mną. Po 4 dniach wyszliśmy ze szpitala i szybko doszłam do siebie.Nasz syn skończył właśnie pół roku, jest zdrowym, wesołym chłopcem.Mateczko, dziękuję za wszystko. Jeśli czyta to jakaś kobieta w ciąży i się boi mogę jej szczerze powiedzieć,ze warto swoje leki i wątpliwości powierzyć Matce Bożej i odmawiać różaniec.