Kochani Nowennę Pompejańską odmawiam od kwietnia. Jak u większości z Was ,początek był ciężki.Działy się dziwne rzeczy,najbardziej ucierpiał mój mąż. Nic mu nie mówiłam,bo moja rodzina nie uważa w ostatnich latach ani kościoła ani Boga. Toteż nie uwieżyliby mi ,że te wypadki wraz z wizytą w szpitalu męża to początek buntu Złego. Przez.cztery dni codziennie coś,A to spadł z rusztowania twierdząc że to nie możliwe w taki sposób,to przy wymianie oleju w samochodzie wylał się cały na twarz( czego nigdy prze tyle lat nie zdarzyło się) aż do wkręcenie ręki przez wiertarkę ,którą wcześniej wyłączył z gniazda. Ja dostalam mocnych bóli w prawym boku,az cztery dni nie funkcjonowałam i z racji tego przerwałam na.kilka dni odmawianie różańca. Przeszło ja ręką odjął. Nie kojarzylam tych faktów razem,aż odpowiedziałam o tym siostrze mojej,która należy do Wspólnoty w swojej parafii. Poradziła mi aby wytrwale odmawiać NP i nie zwracać uwagi co się dzieje,toteż tak uczynilam. Modlę się o różne intencje,zwłaszcza o uzdrowienie z nowotworu bo zaatakował nasza rodzinę hurtowo. Raz wyniki są dobre,raz niepokojące,ale powiem Wam że takiego spokoju ducha ( A jestem nerwowym czlowiekiem) to nigdy nie doznałam. Nawet gdy przyszedł lekarz i oznajmił mi że to nowotwór 3 stopnia itd.to nie było płaczu,krzyków,blużnierstw,tylko dziwny,jak na mnie,spokoj . Mówię, dobrze trzeba cos z tym zrobic. Na komisji orzekającej chemię, totalny spokój,lekarze patrzyli na mnie dziwnie. Kto Przede mną wychodził z gabinetu ,dz mężczyzna, czy kobieta tylko płacz i załamanie ,że to już koniec. Nawet dzisiaj po wizycie lekarskiej ,że wyszedł już guz na zewnątrz i to widać, też błogi spokój. Może to polega na wyciszeniu,spojrzeniu od środka na siebie. Nawet umiem przyznać sie do błędów i przeprosić,co kiedyś nie do spełnienia. Ja wszystko wiem i nikt poza mną ,w domu byłam najmądrzejsza. Czekam jak każdy człowiek chory na Cud uzdrowienia i nie załamujęsie.Oczywiście było kilka chwil,gdzie popłakałam sie ,gdy mocno bolało, ale slowo sie rzeklo ” nie ustawaj w modlitwie ” chocby nie wiem co i tak chce wytrwać. Moze nieskładnie ujęlam moje świadectwo, ale chcialam podziękować Mateczce za ten spokoj,za to ze pilnuje mnie ,abym odmówila NP,tak jak to obiecałam. Życzę błogosławieństwa Bożego i opieki Mateczki oraz wytrwałości. Z Panem Bogiem!!