Piszę to świadectwo z bólem w sercu ale wiem że muszę to napisać. Modliłam się nowenną pompejańską za wstawiennictwem dusz czyśćcowych o przyjaźń z pewną osobą, na której mi bardzo zależało. Przez całą nowennę miałam nadzieję, że coś się zmieni, że ta osoba mnie zauważy, okaże mi dobroć i porozmawia ze mną. Wychwytywałam każde spojrzenie bo chciałam w to wierzyć że będziemy przyjaciółmi, że ta osoba mnie lubi. W ostani dzień nowenny, stało się coś zupełnie odwrotnego, zrozumiałam że samą siebie oszukiwałam, wierzyłam w to co chciałam wierzyć. Zobaczyłam że dla tej osoby wogóle nie jestem ważna, że się nie liczę, nie mówiąc już o przyjaźni. Przejrzałam na oczy, bardzo mnie to boli, ale widocznie tak ma być.