Spisałam swoje świadectwo, żeby wypełnić obietnicę daną Najświętszej Maryi Panience. Chcę podzielić się z Wami tym co przeżyłam podczas swojego nawrócenia dzięki cudownej modlitwie: Nowennie Pompejańskiej.

Mam na imię Kasia i mam 34 lata. Urodziłam się i wychowałam w rodzinie wierzącej i praktykującej. Już jako młoda dziewczyna zaczęłam słuchać muzyki metalowej, z biegiem czasu coraz cięższej. Chodziłam do kościoła, spowiedzi, wydawało mi się, że mam bliski kontakt z Bogiem. Kiedy poszłam na studia muzyka, której słuchałam była już naprawdę mroczna. Pojawiały się tam inwokacje do szatana, wezwania demonów po imionach, ale dla mnie były to tylko piosenki, podobało mi się brzmienie gitar, perkusji. Byłam pewna, że to nie ma na mnie żadnego wpływu, przecież nie byłam satanistką, nic z tych rzeczy…

Mijały lata, wyszłam za mąż (mój mąż też był fanem metalu), urodziłam dwójkę dzieci. Powoli jakoś zaczęłam odpuszczać sobie niedzielne msze, modlitwę. Przestało to mieć dla mnie takie znaczenie jak kiedyś. Zaczęłam mieć problemy ze sobą: depresja, nadużywanie alkoholu, kłótnie z mężem i innymi ludźmi, narobiłam sobie w tamtym okresie życia sporo wrogów. Był we mnie jakiś bunt, jakaś złość, w sumie to nie wiem na co konkretnie, strasznie się „miotałam” w życiu. Teraz wiem, że byłam wtedy u kresu sił psychicznych, byłam zmęczona życiem, zniechęcona i rozżalona.

Punktem zwrotnym okazał się pewien wieczór kiedy siedziałam przy komputerze i w propozycjach filmików do obejrzenia pojawiła się pozycja pt. „Co szatan mówi na egzorcyzmach?” – z ciekawości włączyłam i wysłuchałam odczyt egzorcysty ks. Piotra Glasa.

Opowiadał on jak działa szatan, jakie pułapki zastawia na człowieka, opowiedział przebieg niektórych egzorcyzmów. To wszystko mną wstrząsnęło. Ksiądz Piotr pięknie opowiadał o Maryi, o tym jaką moc ma modlitwa Różańcowa, szczególnie Nowenna Pompejańska. Postanowiłam zmówić ją w intencji uzdrowienia mojego małżeństwa.

To był któryś z pierwszych dni odmawiania tej nowenny, kiedy coś się stało. Pamiętam, że klęczałam przy oknie i zmawiałam kolejną tajemnicę i wtedy spłynęło na mnie niezwykłe uczucie bezkresnej miłości, była to miłość tak ciepła, piękna, silna, nie da się tego opisać słowami. Poczułam bezwarunkową akceptację, wybaczenie. W tamtej chwili poczułam ogrom miłości Boga do mnie, do ludzi. Jeżeli kochacie kogoś bezgranicznie: męża, dzieci, rodziców to jest NIC w porównaniu z tym jak Bóg kocha nas. Wpadłam w uniesienie. Poczułam wielką tęsknotę do Boga, chciałam znaleźć się blisko Niego. Nie wiem dlaczego, ale przyszła mi do głowy myśl, że skoro Bóg tak kocha ludzi i jest w stanie nam wszystko wybaczyć, to na pewno przebaczyłby upadłym aniołom, które Go zdradziły, gdyby tylko chciały do Niego wrócić. Ta myśl to był błąd. W tym momencie poczułam, że coś złego we mnie jakby „wtargnęło”, czułam jego wściekłość, gniew, pogardę, czułam, że to coś ma ochotę mnie skrzywdzić, zniszczyć, rozerwać na strzępy. Zaczęłam krzyczeć, rzucać przedmiotami, rozrywać poduszki. Wściekłość we mnie była nie do opisania. Nie wiem ile to trwało, chyba kilkanaście sekund. Jak to ze mnie wyszło byłam wyczerpana fizycznie i psychicznie. Bałam się. Postanowiłam, że skończę odmawiać Różaniec, żeby to przegonić, ale miałam trudności z przypomnieniem sobie słów, „Zdrowaś Mario”, słów, które wypowiadałam w swoim życiu tysiące razy. Kiedy czytałam na głos rozważania tajemnic poczułam, że usta mam spuchnięte jak po znieczuleniu u dentysty i wydobywał się z nich tylko bełkot. Wiedziałam, że to coś nie chce bym się modliła, dlatego postanowiłam się nie poddawać i za wszelką cenę skończyć modlitwę. Niektórzy z was pewnie pomyślą, że to sobie wymyśliłam lub wyobraziłam, ale Bóg wie, że to co przeżyłam jest prawdziwe. W jednym momencie doznałam najpiękniejszego, najcudowniejszego uczucia w życiu, za którym tęsknię i będę tęskniła do końca życia, a w następnym poczułam potworne przerażenie. Poczucie na własnej skórze tego kontrastu podziałało na mnie jak kubeł zimnej wody.

Od tamtego dnia ta „zła siła”, przychodziła do mnie. Budziłam się w nocy i czułam, że to coś złego jest w pokoju, czułam od tego czegoś ten gniew i nienawiść, byłam przerażona. Znów pomógł mi Różaniec. Spałam z nim i modliłam się do zaśnięcia. Kiedy tylko zdarzyło mi się zapomnieć wziąć Różańca do łóżka to coś przychodziło. Może to się wydawać dziwne, ale te trudności tylko mnie zmobilizowały, aby skończyć nowennę. Pomyślałam, że skoro moja modlitwa nie podoba się tej złej stronie, to na pewno jest dla mnie czymś dobrym. Po jakimś czasie to ustąpiło.

Nowenna Pompejańska odmieniła moje życie całkowicie. Zaczęłam ją odmawiać w intencji uzdrowienia mojego małżeństwa, a otrzymałam również łaskę uzdrowienia samej siebie. Wiele razy przy odmawianiu nowenny płakałam ze szczęścia, dziękując Bogu za tę modlitwę i łaskę jakiej mi udzielił.

Regularnie przystępuję do spowiedzi i uczestniczę we Mszy Swiętej, która jest dla mnie teraz niesamowitym przeżyciem. Do mojego serca trafia każde słowo kapłana, dopiero teraz widzę jaki sens i jaką moc ma Msza Swięta. Kiedy po swoim nawróceniu pierwszy raz przyjęłam Ciało Jezusa, popłakałam się ze szczęścia. Czułam jakbym robiła to pierwszy raz w życiu. Kiedyś nie doceniałam sakramentu spowiedzi, Mszy, ani nawet Komunii Swiętej. Jestem wdzięczna, że Bóg w swoim miłosierdziu zesłał na mnie to wszystko co przeżyłam i te dobre i złe rzeczy, bo bez tego nie byłabym teraz w tym miejscu, w którym jestem. Kocham Boga, Kocham Przenajświętszą Panienkę!! Kocham życie!!

Wiecie czego się niedawno dowiedziałam? Kiedy byłam w tym najgorszym momencie swojego życia, moja mama widziała jak się męczę i zmówiła Nowennę Pompejańską o moje nawrócenie. Łaska i Miłosierdzie Boże są nieskończone!

Teraz gdy przychodzą jakieś trudności wiem, że wszystko ma jakiś cel, zawierzam wszystko Bogu i Maryi, nie denerwuję się jak kiedyś. Problemy są i zawsze będą, ale ja już wiem, że nie jestem sama. Wiem już jak nieskończenie Bóg mnie kocha. Wiem, że Bóg w Swojej Niewysłowionej Mądrości dał nam Najsłodszą Matkę w Niebie i najgroźniejszą broń przeciw złu – Różaniec, a Nowenna Pompejańska jest jak powiedział ks. Glas jak „bomba atomowa przeciw szatanowi”. Mogę to potwierdzić własnym życiem.

Są jeszcze dwie piękne modlitwy, które warto odmawiać i które również zrobiły wiele dobrego w moim życiu duchowym: „Tajemnice szczęścia” Sw. Brygidy i „7 Modlitw ku czci Najdroższej Krwi Pana Jezusa”.

Odmawiajcie Różaniec! Zawierzcie Bogu i Najświętszej Maryi Pannie. Nie rezygnujcie z Łaski, którą Pan chce Was obdarować! Wyciągnijcie po Nią ręce z ufnością.