Przyszła kolej na moje świadectwo choć nawet nie wiem od czego zacząć… W połowie 2017 roku wyszłam za mąż, już w grudniu zaczęło się bardzo psuć między moim mężem a mną. Pojawiły się kłótnie, brak rozmowy, rozpacz i poczucie beznadziei. Padały okropne słowa z obu stron. W styczniu następnego roku mąż się wyprowadził i zażądał rozwodu. Oprócz szoku, który wtedy przeżyłam miałam cały czas poczucie, że tu nie tyle chodzi o ratowanie małżeństwa ile o mnie chociaż wtedy tego kompletnie nie rozumiałam.

Następnego dnia od wyprowadzki zaczęłam odmawiać Nowennę Pompejańską, ale nie w intencji powrotu męża (chociaż serce krzyczało żeby tak zrobić) tylko poprosiłam Matkę Bożą żeby za mnie mówiła intencję bo ja kompletnie nie wiem co jest mnie/nam potrzebne. Cały czas towarzyszyło mi silne przekonanie, że muszę zrobić wszystko cokolwiek Maryja mi podsunie. I tak trafiłam do księdza, który po naszej rozmowie stwierdził, że to ja potrzebuję modlitwy o uwolnienie do której powinnam przygotowywać się miesiąc… Byłam zła, że zbył temat rozwodu i kazał mi się skupić na sobie, resztkami sił przeszłam przygotowanie do tych modlitw, jednocześnie Pan Bóg zaczął mi pokazywać jak wielkie błędy popełniłam w małżeństwie, jak bardzo siebie nie kocham, jak bardzo miałam zły obraz samego Boga… Byłam osłupiała kiedy zaczęłam widzieć PRAWDĘ. Dostawałam przez cały czas niesamowicie wiele wskazówek za którymi szłam chociaż było bardzo ciężko, błogosławiłam w myślach męża, przed ołtarzem prosiłam o przebaczenie mojemu mężowi, jego rodzinie, ale także ich dla mnie. To niesamowite, ale nie miałam ani żalu ani złości… Ciągle pytałam co jeszcze mam zrobić czy mogę w ogóle coś zrobić i wtedy natrafiłam na modlitwę o uratowanie małżeństwa Ojca Amortha. Odmawiałam ją równo z Nowenną chociaż tak strasznie ciężko było mi wtedy się modlić…

W międzyczasie dostałam list rozwodowy i wszystko zmierzało do rozprawy w zatrważającym tempie. Nie wiedziałam co mam robić, jak mam w tak szybkim czasie znaleźć prawnika i do kogo pójść?? Wtedy przeczytałam w Kościele ogłoszenie o darmowych konsultacjach z prawnikiem. Poszłam na spotkanie, przedstawiłam jasno swoje stanowisko, że ze swojej strony chcę zrobić wszystko żeby małżeństwo uratować. Musiałam napisać odpowiedź na list rozwodowy. Nie byłam w stanie więc –  pomogła mi w tym bliska osoba. Czekałam do ostatniego dnia żeby go wysłać i z bólem serca to zrobiłam. Byłam na skraju wyczerpania, modlitwy i wszystkiego. Dzień wcześniej mąż się ze mną skontaktował w sprawie pieniędzy i umówiliśmy się na następny dzień na rozmowę. Myślałam, że nie dam rady się z nim spotkać, że to dla mnie za dużo, ale spotkaliśmy się… Poprosiłam o przebaczenie za wszystko czym go zraniłam bo czułam i wiedziałam, ze przebaczenie jest najważniejsze niezależnie od tego jak dalej potoczy się sprawa. Rozmowa skończyła się decyzją o wycofaniu pozwu… Nie wierzyłam w to co słyszę… Dzisiaj mieszkamy znowu razem. Widzę jak Maryja nadal mnie przemienia, jak ważne jest słuchanie natchnień i podążanie za nimi. Na koniec dodam, że w dniu ślubu całym sercem zawierzyłam nasze małżeństwo pod opiekę Maryi i całej Trójcy Przenajświętszej i to mi dawało wiarę i nadzieję. W pierwszą rocznicę byliśmy razem na Mszy Świętej, podziękowałam Mateńce za uratowanie naszego małżeństwa i ponowiłam akt zawierzenia. Dzisiaj wiem, że chcąc poprawy w relacjach, trzeba zacząć pracę od siebie… Maryjo dziękuję!!!