Nowennę Pompejańską skończyłem odmawiać w dniu 5 czerwca br. Prosiłem Najukochańszą Matkę Maryję o uzdrowienie duszy i ciała dla mnie i moich najbliższych w rodzinie. Przez pierwsze 3 tygodnie zły działał na całego. Podsuwał mi myśli, że ta modlitwa jest bez sensu, miałem koszmary senne, w których widziałem diabła wulgarnie krzyczącego na mnie, abym skończył tę nowennę, bo inaczej mnie załatwi. W nocy się budziłem, bo czułem, że coś kłuje moją skórę na głowie, porównywalnie do wbijania szpilek.To był dla mnie bardzo trudny czas. W trakcie NP pogorszeniu uległ stan zdrowia mojej mamy. Pomimo wykonania różnych badań, które generalnie wyszły całkiem dobrze, problemy zdrowotne nie ustały do dnia dzisiejszego, choć jest już lepiej. Modlitwa bardzo zbliżyła mnie do Boga, pomimo, że jestem osobą wierzącą i praktykującą. Zdałem sobie sprawę z tego, że w mojej wierze jest jeszcze dużo niedoskonałości, które wymagają poprawy. Podczas nowenny przypominały mi się grzechy, z których nigdy się nie spowiadałem. Obawiałem się, że nie znajdę czasu na modlitwę, ale organizacja dnia przychodziła jakby sama i nie miałem z tym problemów. Niestety kilka razy odmówiłem nowennę po spożyciu alkoholu i niedbale, czego bardzo żałuję. Dzięki modlitwie otrzymałem od naszej Matuchny Przenajświętrzej łaskę wyzwolenia od grzechu samogwałtu i posługiwania się wahadełkiem, które czyniły we mnie wielkie zło. Nie zostałem uwolniony od nałogów – używek, ale myślę, że ten dar łaski też na mnie spłynie. Trzeba tylko wiary i cierpliwości. To wola Boga, czym i kiedy kogo obdarzy i trzeba mieć pokorę w oczekiwaniu na łaski, a na pewno się nie obrażać, jeżeli w danej chwili ich nie otrzymamy. Po skończonej NP codziennie jestem z Maryją i odmawiam przynajmniej jedną tajemnicę różańca. Modlitwa czyni cuda. Chwała Panu i Matce Bożej.