Nowenne Pompejańską rozpoczęłam w dniu urodzin mojego męża w jego intencji. Między nami było już bardzo źle, mimo że jesteśmy małżeństwem dopiero trzeci rok. Byłam już przekonana, że odejdę, trzymał nas razem tylko nasz półroczny synek. Mąż w ogóle się nami nie przejmował, nie pomagał przy dziecku, nie liczył się ze mną, moimi uczuciami, traktował jak przedmiot. Widział mnie tylko wtedy gdy coś ode mnie potrzebował, czym niszczył mnie psychicznie. Byłam zrozpaczona. Coraz bardziej go nienawidziłam, zamiast kochać. Wiedziałam, że już nic nie pomoże i nie widziałam sensu nawet modlitwy. Mimo wszystko postanowiłam poświęcić te 54 dni, bo jeśli ktoś może tu coś zdziałać to tylko Bóg. To jest moja druga rozpoczęta nowenna, ale tą udało mi się odmówić do końca. Bałam się ją zacząć, gdyż w trakcie odmawiania poprzedniej 2 lata temu, również w intencji męża- poroniłam. Przestałam się wtedy w ogóle modlić.. Dziś jestem szczęśliwa, że odmówiłam całą nowennę i chwała Maryi, że zechciała się wstawić za moją rodziną. Już po paru dniach jej odmawiania mąż zaczął się zmieniać, na nowo zaczęłam dla niego istnieć. Dzięki modlitwie ja się wyciszyłam i bardziej kontroluje wybuchy złości. Obecnie nie jest idealnie, nadal się kłócimy, mąż nie był jeszcze u spowiedzi ale daje mu czas. Rozmawiamy, zaczął mi pomagać, troszczy się o nasze dziecko.