To moje drugie świadectwo i druga nowenna. Zakończyłam ją w połowie sierpnia, a intencją była modlitwa o to by znaleźć miłość, wreszcie kogoś poznać i spróbować zbudować związek.
Na początku sierpnia byłam na pielgrzymce i tam spotkałam fajnych chłopaków, którzy wydawali się być zainteresowani moją osobą. Po powrocie jeden z nich się do mnie odezwał. Był to bardzo miły gest z jego strony, który starałam się docenić. I tak ta znajomość zaczęła się rozkręcać. Spotykaliśmy się przez jakiś miesiąc. Przed kolejnym spotkaniem oczekiwałam, że ON podejmie jakąś decyzję, albo jesteśmy ze sobą albo kończymy znajomość. No i po tym spotkaniu zadzwonił z propozycją tylko przyjaźni. Byłam trochę zawiedziona jednak nie miałam do niego żalu, bo widziałam jak bardzo się różnimy. Czułam się nie za dobrze, bo uświadomiłam sobie, że jedyne co mogę zaoferować mężczyźnie to przyjaźń i nic więcej. Po tym jak zamknęła się ta znajomość odezwał się od mnie inny kolega z pielgrzymki i nalegał na spotkanie. Początkowo byłam sceptyczna, gdyż wiedziałam, iż on próbuje mnie zdobyć . Ja natomiast średnio czułam się w jego towarzystwie, ale zgodziłam się. Miło się rozmawiało i tyle, kolejna klapa.
Nowenna to wielka pomoc, daje nadzieję i wiarę. Jednak codzienność bywa przytłaczająca i pokazuje jak bardzo człowiek jest w tym wszystkim sam.
Chciałabym być z kimś, realizować się jako kobieta, być doceniana i sama doceniać drugą osobę. Dla jednych znalezienie chłopaka to nie jest problem , dla mnie jak widać to ogromne wyzwanie i wielkie trudności. Często mam wrażenie, że im mocniej się modlę i im bardziej tego pragnę to tym dalej jestem od osiągnięcia celu. Nie umiem określić jaka jest przyczyna tego, że jestem sama. Często pytam osoby z mojego otoczenia o to i nikt nie umie mi na to odpowiedzieć, chyba że tekstem typu: jeszcze nie pora na związek.
Proszę o modlitwę za mnie , żeby w moim życiu znalazł się KTOŚ z kim spróbuję być szczęśliwa 🙂
A To ja….
Karola 🙂 nie martw się tym, że nie masz chłopaka. Wiem, jak samotność potrafi być dołująca, ale uwierz, że nie jesteś w tym wszystkim sama. Byłam w jednym związku z chłopakiem, z przerwami, aż 3 lata. Od samego początku miałam, co do tego wątpliwości, ale brnęłam w to myśląc, że go pokocham. Chciałam mieć faceta, a że nie było innego, że nikt inny mnie nie chciał, czy też ja nie byłam zainteresowana tymi, którzy chcieli być cóż, postanowiłam ,,spróbować” pokochać. Byłam w depresji, miałam nerwicę. Ten związek był odskocznią od codziennych dołujących myśli. Kino, spacery, wypady do restauracji…. Jednak nadszedł… Czytaj więcej »
też byłam po tej stronie. Wszelką nadzieję poruzciłam z myślą że Bóg ma inny plan wobec mnie i przestałam o tym myśleć, przestało mnie to dręczyć. Raz na jakiś czas było kilka chwil użalania się nad sobą i tyle. Bóg wiedział kiedy zadziałać. Mam wspaniałego męża z którym buduję wspólne życie i teraz po czasie cieszę się że nikt mi wcześniej serca nie złamał bo nie wiem czy mogłabym mojemu mężowi tak zaufac, jak ufam. Bóg ma plan i ja się zawsze staram modlić o siłę by sprostać temu co na mojej drodze się dzieje, bo Bóg zawsze daje nam… Czytaj więcej »
https://www.youtube.com/watch?v=aB0s4lHSRB0&t=943s
Łap kochana, polecam 🙂 Pamiętam jak ja byłam tak zdesperowana – od kiedy udało mi się tę rozpacz zwyciężyć, czuję się o wiele lepiej 🙂 Dalej nie mam partnera, ale nie przejmuję się tym już tak bardzo – raczej czekam cierpliwie, i marzę sobie co mu powiem kiedy wreszcie się znajdzie 🙂 Zaufanie Ojcu to podstawa, jak to zrobisz to wszystko znajdzie się na swoim miejscu, a w twoim sercu nastanie pokój 🙂
Karola tylko bez desperacji!! Żyj rozwijaj sie, bądź piękna:-) i myśl pozytywnie, a ten jedyny się trafi!!