W ostatnim czasie, a dokładnie 3 września tego roku, zakończyłam odmawiać moją szóstą nowennę pompejańską. Ostatnia była w intencji bliskiej mi osoby o uwolnienie z nałogu alkoholizmu. Pragnę złożyć świadectwo, że stał się w moich oczach cud. Ta osoba kilka dni po 54. dniu nowenny SAMA zgłosiła się na leczenie odwykowe. Przedtem było to nie do pomyślenia: na porządku dziennym były awantury, opuszczanie miejsca pracy, ciągłe obiecywanie poprawy i powtórne upadki. Matka Boża wyprosiła też siłę dla rodziny, która dotychczas była ofiarą nałogu tej osoby. Jej członkowie stanowczo postawili się tym haniebnym czynom. Z tego, co jeszcze jest mi wiadome, poprawiły się też relacje w tej rodzinie. Pragnę dodać, że jeszcze jedna osoba przede mną modliła się w tej samej intencji. Zarówno ona, jak i ja po odmówieniu nowenny w tej wymienionej intencji nie czujemy natchnienia na nową intencję, a wręcz nosimy w sobie jakieś takie duchowe spełnienie. Jest to niesamowite, bo wcześniej nie robiliśmy przerwy pomiędzy poszczególnymi nowennami. Bardzo proszę o modlitwę za tę osobę, by wytrwała w swoim postanowieniu, i o jej uwolnienie od sideł szatana. Niech Bóg błogosławi każdemu.