Był grudzień 2012 roku. Mój mąż alkoholik leżał za ścianą pijany. Użalając się nad swoim bezsensownym życiem, błądziłam w internetowej sieci. Wśród komentarzy pod jakimś artykułem znalazłam link z nowenną pompejańską. Nie znałam tej modlitwy. Tamtej nocy, przez kilka godzin, prawie do rana, ze łzami w oczach, czytałam świadectwa. Przeczytałam je chyba wszystkie i jestem ogromnie wdzięczna za te treści.Byłam pod ogromnym wrażeniem tej modlitwy i postanowiłam następnego dnia rozpocząć nowennę. Od tamtej pory odmówiłam ich kilkanaście. Modliłam się w wielu intencjach: o wyzwolenie męża z alkoholizmu, o zdanie matury przez dzieci, o zdrowie dla mojego taty po ciężkim zawale, o zgodę, miłość i szacunek w rodzinie i w wielu innych sprawach. Od momentu ukończenia pierwszej nowenny, zrozumiałam że moje życie nabiera sensu, a powierzenie spraw Maryi jest najlepszym rozwiązaniem. Wiele moich próśb zostało wysłuchanych: mąż wprawdzie nie jest jeszcze abstynentem, ale wierzę, że tak będzie, bo już nastąpiła poprawa, syn zdał maturę, dostał się na prestiżową uczelnię, o której marzył, tata po ciężkim zawale wraca do zdrowia, a córka próbną maturę napisała z najlepszym wynikiem w klasie. Ja także otrzymałam wiele łask, jestem innym człowiekiem. Wiem, że z różańcem w ręku, u boku Maryi, można żyć szczęśliwie. Dzień bez odmówienia różańca, to dla mnie dzień stracony. Osobiście bardzo żałuję, że tak późno dowiedziałam się o nowennie. Jestem bardzo wdzięczna Matce Bożej za wszystkie łaski otrzymane za Jej wstawiennictwem. Codziennie w modlitwie dziękuję za to, co mam i za to, co przyszłość przyniesie. Gorąco polecam nowennę pompejańską wszystkim, którzy zwątpili i nie widzą nadziei na lepsze jutro! Weźcie do ręki różaniec, a zobaczycie, że Maryja was nie opuści.