Świadectwo piszę dopiero teraz, choć Nowenne odmawiałam jakieś dwa lata temu. Nie wiedziałam o co prosić, bo tyle rzeczy wymagało naprawienia w moim życiu, jednak z uwagi na złe samopoczucie (miałam lęki, wybuchy gniewu, płakałam dużo – a nie wiedziałam dlaczego) zdecydowałam, że poproszę o uzdrowienie wewnętrzne. Ciężko mi było chwilami odmawiać ale wytrwałam. Myślałam, że Maryja wyprosi łaskę natychmiastowej poprawy, że np pójdę na jakąś mszę i tam TO się stanie. Tak różowo nie było 😉 Pewnego dnia zanosząc się płaczem wpadła mi myśl do głowy, żeby iść do psychologa i poczułam wtedy ogromny spokój, poszłam za tym i zaczęłam szukać kogoś. Znajomy ks polecił mi psycholog i tak się zaczęła moja przygoda z uzdrowieniem. Jest to tak naprawdę droga, która pewnie nigdy się tu na ziemi nie skończy, jednak po terapii i poznaniu siebie, swoich mechanizmów, kłamstw w jakie wierzyłam, łatwiej mi żyć i co więcej inaczej patrze na innych zagubionych ludzi. Maryja wysłuchała prośby, wyobrażałam sobie inaczej rozwiązanie ale jestem wdzięczna za Jej pomoc. Bo skoro Bóg to samo dobro, to znaczy, że to była najlepsza droga dla mnie i mojej historii życia. Dziękuje Maryjo. Dziś po tak długim okresie przerwy zaczynam kolejną nowennę.