W styczniu ubiegłego roku moja siostra straciła pracę. Poprzedzało to parę miesięcy stresu i łez, ponieważ w wyniku restrukturyzacji w firmie zmieniła stanowisko i nowe szefostwo nie było mówiąc delikatnie w porządku. Została zawalona pracą i musiała zostawać po godzinach, do tego psychiczny terror, krótko mówiąc piekło. Chwyciłam za różaniec i odmówiłam Nowennę Pompejańską w intencji poprawy sytuacji w pracy, chodziło mi o zmianę atmosfery, przemianę serc szefostwa. Mniej więcej po 2-3 miesiącach od jej zakończenia siostra dostała wypowiedzenie. Była załamana, ponieważ jest singlem i ma kredyt na mieszkanie. Praktycznie nie wychodziła z łóżka i płakała. Nie wiedziałam jak jej pomóc, próbowałam dodać jej otuchy, pocieszyć ale tylko jeszcze bardziej się denerwowała. Więc znowu chwyciłam za różaniec, dokładnie 4 lutego zaczęłam kolejną Nowennę Pompejańską w intencji siostry tym razem o znalezienie przez nią nowej pracy. Skończyłam ją pod koniec marca, miesiąc później pojawiła się fajna oferta, po wysłanym przez siostrę CV została zaproszona na rozmowę i 13 maja ( Święto Matki Boskiej Fatimskiej) otrzymała telefon z informacją, że została przyjęta. Od tamtej pory odmówiłam już chyba sześć Nowenn Pompejański- o pracę dla mnie, liczę że Mateńka mnie nie zostawi i wysłucha, choć buntuję się, że to tak długo trwa, ale w końcu „nigdy jeszcze nie słyszano, aby ktokolwiek z czcicieli Twoich, z Różańcem Twoim, pomocy Twojej wzywający, miał być przez Ciebie opuszczony.” Jeśli mogę to gorąco błagam wszystkich czytających to świadectwo choć o zdrowaśkę za mnie, ponieważ już rok jestem bez pracy i tylko szturm nieba może mi pomóc.