Chciałabym opowiedzieć o tym jak zostałam uwolniona od bulimii przez Nowennę Pompejańską. Bulimia zaczęła się u mnie w wieku 18 lat. Trwała prawie 6 lat. Jako nastolatka nienawidziłam swojego ciała. W wieku 15 lat zaczęłam się odchudzać, chciałam schudnąć szybko więc jadłam bardzo niewiele albo wcale. Po kilku dniach takiej diety nie wytrzymywałam i się objadałam. Po wszystkim wracałam z powrotem do diety i tak się wszystko kręciło. Zawsze podobała mi się bardzo chuda sylwetka, chciałam taką osiągnąć ale nie udawało mi się to przez moją słabość do jedzenia. Nie radziłam sobie już wtedy z napadami jedzenia. Zaczęłam się interesować anoreksją, pojawiło się we mnie pragnienie żeby stać się anorektyczką. Podobały mi się wystające kości, wychudzone, zniszczone ciało, zapadnięte policzki, podkrążone oczy, taki wrak człowieka jak śmierć, chciałam tak wyglądać wtedy. W internecie prowadziłam bloga w rodzaju pamiętnika tam każdego dnia wrzucałam posta o tym ile kalorii zjadłam, co ćwiczyłam, ile spaliłam, ile schudłam i dodawałam zdjęcia anorektyczek jako inspiracje i motywacje. Odnalazłam tam osoby, które dążyły do tego samego co ja.