Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. Mam 25 lat, moje świadectwo piszę po jakichś dziewięciu miesiącach od zakończenia mojej pierwszej Nowenny, a to jej historia i to co się "urodziło"... W poprzedzonym licznymi modlitwami o znalezienie miłości październiku 2017 roku poznałem dziewczynę przez Internet, różniło nas sporo, ale mieliśmy bardzo dobry kontakt, skłonny jestem rzec, iż słowami potrafiliśmy poruszać kurz, który siedział na naszych sercach. Gdy ją poznałem chorowała, a ja dbałem o jej dobry nastrój, co, jak sama przyznała, sprawiało, że zdrowiała szybciej. Z tygodnia na tydzień pisało się coraz lepiej, stąd spotkanie wydawało się nieuniknionym, jednak codzienne obowiązki notorycznie przesuwały je w czasie. W międzyczasie zostałem jej "bratnią duszą", z perspektywy czasu te słowa z trudem przechodzą mi przez klawiaturę i traktuję je z wielkim przymrużeniem oka. Spotkaliśmy się na początku 2018 roku, było bardzo miło, co prawda na próżno było doszukiwać się fajerwerków czy fanfar, jednak myślałem, że to prostu prawa jakimi rządzą się takie przenosiny znajomości ze świata wirtualnego do świata rzeczywistego. Nasza znajomość w ciągu kilku następnych dni ochłodziła się niczym w zamrażarce marki , aby w końcu przejść w stan, hibernacji, jak pomyślałem otrzymując SMS-a o treści "nie jestem jeszcze gotowa na poważną relację"... Bardzo mnie to zasmuciło. Nie na co dzień w końcu zostaje się czyjąś bratnią duszą, prawda?