Chciałabym zacząć od tego, że zawsze byłam wierząca. Zawsze chciałam dobrze wychować dzieci i mieć cudowną rodzinę. Tak się stało. wyszłam za mąż urodziłam Synka i 4 lata później Córkę. Mąż dużo pracował, chciał byśmy mieli wszystko a mnie często Jego brakowało. Dzieci rosły, wychowanie było coraz trudniejsze bo mąż je rozpieszczał wynagradzając swoją nieobecność prezentami a ja wymagająca i rozliczająca ze wszystkiego traciłam na autorytecie i szacunku. Miałam wrażenie, że im bardziej się staram tym sromotniejszą klęskę ponoszę.

O Nowennie Pompejańskiej dowiedziałam się od mojego szesnastoletniego syna, któremu starszy znajomy zwierzył się, iż modli się tą nowenną o szczęśliwe rozwiązanie bliżniaczej ciąży swojej żony i zdrowie dla dzieci, ponieważ lekarze stwierdzili pewne nieprawidłowości. Pomyślałam wtedy, że w dzisiejszej zabieganej codzienności to wręcz niemożliwe i temat ten został jakby zapomniany. Minęło kilka lat. W małżeństwie starszego syna zaczęły się psuć relacje między nim i synową. Zwróciłam się do Boga o pomoc, ponieważ sytuacja zaczęła się pogarszać.